BALKON CAFE

Kamp yok, plajda yürüyüş yok, arkadaşlarla içmek yok, cafeye gitmek yok, restoranta gitmek yok, e tabi hayatı yaşamaya değer kılan bu etkinlikler olmayınca karantina modundan baymaya başladım hafiften. Markete gidişimizi de 2 haftada 1‘e indirince, her gün markete gitme yürüyüşü yapmama da gerek kalmadı. Yürüyüşün sonunda marketten çikolata ya da kurabiye alamayacaksam yürümeme ne gerek var ki diye düşünmeye başladım hemen ve bazı günler yürüyüşe çıkmayı tamamen bıraktım.

Dışarıya sadece akşam gün batarken çöp atmaya çıkıyorum bazen. Ama bunu yapmak gerçekten meditasyon gibi oluyor benim için. Dışarı çıktığım an taşların, çimenlerin ayağımın altındaki hışırtısını hissediyorum, temiz havayı içime çekiyorum, kasabaya çökmüş sessizliği dinleyip, sisli dağların etrafını saran pembe gün batımını izliyorum yürüyerek. Bu çöp atma etkinliğim toplasan 5 dakika sürmüyordur ama yine de feci  dinlendirici oluyor. Öyle ki bazen günümün en favori anı bu oluyor, keşke çöp daha uzakta olsa diye geçiriyorum içimden. Aslında daha uzaktaki çöplere de gidebilirim ama o çöplere giden yollar manzaralı olmadığı için istediğim atmosferi oralarda sürdürebilir miyim bilmiyorum. O yüzden aklıma gidiş yolu güzel yeni bir çöp kutusu gelmedikçe, çöpü bizim çöpe atmayı sürdüreceğim gibi.

Geçen gün Barış’la gözümüzü karartıp evi bir güzel temizledik. Evi temizledikten sonra hızımızı alamayıp balkonu da temizledik, mis gibi oldu her yer. Bunun üzerine ben öğle oturmamı mutfak masasında değil balkon masasında yaptım. Ben balkona çıkınca Barış da kendi öğle oturmasını çalışma odasından salona taşıdı. Bu kavimler göçü, Barış’ın salonun balkon camından, benim içecek siparişlerimi almaya başlamasıyla sonuçlandı. Hemen yeşil çay sipariş ettim ve bu yeni işleyişin ismine “balkon cafe” koyduk. Haftalar sonraki ilk cafe deneyimim bu oldu resmen.

Şu sıralar yaşam tarzımı baya küçülttüm. Güne başlarken kendime sadece bir kaç küçük hedef koyuyorum ve onları yaptığımda günüm dolu dolu geçmiş gibi hissediyorum. Bugünkü hedeflerim mesela pilates yapmak, duş almak ve akşama kinoa pilavı yapmak. Bu saate kadar henüz hiçbirini yapmış değilim, şimdiye kadarki saatlerimi balkon cafede chat yaparak ve yazı yazarak geçirdim. Ama yine de günlük hedeflerime ulaşacağım konusunda kendime güvenim tam.

Hatta tam şu an, oturduğum yerden kalkıp pilates yapmaya gidiyorum.