CUMARTESİ

En son salı günü yıkanmıştım. O günden bu yana, yani 4 gündür, yıkanmayı bir türlü başaramadım. Çarşamba günü zaten temiz olduğum için yıkanmam gereksizdi. Perşembe günü yıkansam iyi olurdu ama çok üşendim. Cuma günü artık iyice pistim ama kafede çalıştığım için akşam eve geldiğimde yıkanmaya halim yoktu. En iyisi cumartesi sabahı erkenden yıkanmaktı; ama cumartesi sabahı da Barış'la İztuzu'ndaki gizli yerlerimizden biri olan "Taşlı Mağara"ya gitmeye karar verdik. İztuzu'na gitmişken denize gireceğimiz için sabah sabah yıkanmam saçma olacaktı. Deniz dönüşü yıkanmam en doğrusuydu.

Kafamdan gelen yağlı saç kokusunu içime çekerek, küçük gezintimizde bize lazım olacak kamp sandalyesi, su, bira ve simit gibi her zamanki piknik malzemelerimizi hazırladım. İztuzu'na gitmek üzere Barış'la yola koyuldum. Arabanın camı açık olduğu için bol bol rüzgar esiyordu. Bu nedenle yağlı saçlarımın kokusu pek burnuma gelmedi. Ama belki rüzgar kokuyu Barış'a götürmüştür, onu bilemem.

İztuzu'na varınca eşyalarımızı yüklenip, patikadan tepeye doğru tırmandık. Bir süre yürüyüp demirli betonu ve dikenli bitkileri geçtikten sonra kayalık bölgeye vardık. Kayaların üzerinden dikkatlice aşağıya atlayıp Taşlı Mağara'ya ulaştık. Eşyalarımızı mağaranın içine yerleştirip kamp sandalyelerimize oturarak biralarımızı içmeye başladık. Hareket halindeyken yağlı saç kokusunu pek almıyordum ama oturunca koku yine arttı.

Barış'la neşeyle biralarımızı içerken yanımıza 2 tane arı geldi. Giderler diye bekledik ama arılar inatla etrafımızda dönüp durdu. Ben yeterince dayanırsak bir süre sonra pes edip gideceklerinden emin gibi olduğum için hiç istifimi bozmadım fakat Barış arılardan çok rahatsız oldu. Ayağa kalktı. Bunun üzerine çeşitli çözümler aramaya başladık. Ben arıların kamp sandalyemize geldiğini öne sürdüm. Çünkü geçen hafta kamp sandalyesine yanlışlıkla elma suyu dökmüştüm ve bence elma suyu kalıntıları arıların iştahını kabartmıştı. Barış bu teoriyi makul buldu. Biralarımızı alıp, arılar kamp sandalyelerimizdeki elma suyu kalıntılarını rahat rahat kemirsin diye sahile doğru yürüdük. Fakat arılar kamp sandalyesinde kalmak yerine bizi takip ederek sahile geldi. Barış dedi ki, elma suyunu umursamıyorlar, bence bu arılar susamış, bira istiyorlar bizden. Böylece ikinci plana geçtik. Kamp sandalyelerimize tekrar oturup elimizdeki biralardan birazını önümüzde duran büyük taşın üstüne döktük. Planımıza göre arılar biralı taşla ilgilenecek, bizi rahat bırakacaktı. Fakat arılar biralı taşı da umursamadı, yine üstümüzde uçmaya devam etti. Durum böyle olunca ben yeni bir teori attım ortaya. Bence, dedim. Bu arılar birayı şişeden içmek istiyor. Taşla uğraşmak istemiyor. Böylelikle üçüncü plana geçtik. Biraları kamp sandalyelerinin içecek filesine takıp, arılar biraları şişeden rahat rahat içebilsinler diye tekrar sahile yürüdük. İlginçtir ki arılar biraların etrafında kalmak yerine bizi takip edip yine tepemizde uçmaya başladı. İşte o anda acı gerçeği fark ettim. Sanırım arılar benim yağlı saçlarıma geliyordu! Barış sürekli yanımda durduğu için gelmişken ona da uğruyorlardı herhalde. "Demek ki saçımdaki koku bir çiçek kokusu gibi geldi arılara." dedim. "Bunu bir iltifat olarak mı kabul etmeliyim acaba?" Barış, "Sanmıyorum", dedi. Bence "gidin saçınızı yıkayın it oğlu itler, demek istiyor arılar." Bunun üzerine saçlarımızı bol miktarda deniz suyuyla ıslatıp arıların karşısına öyle çıktık. Tuzlu su herhalde pis saçımdan gelen kokuyu bastırırmış olacak ki, arılar o noktadan sonra peşimizi bıraktı.

Kamp sandalyelerimize tekrar oturup sessizce biralarımızı içmeye devam ettik. Arılar resmen bizi hizaya sokmuştu. Usluyduk artık. İnsan içine çıkmadan önce temiz olmak gerektiğini biliyordum ama arı içine çıkmadan önce temiz olmak gerektiğini bu cumartesi öğrendim.