AZ PİLAV AZ KURU

Üniversite yıllarım Ankara'da geçti yüksek lisans dahil 6 yıl, Ulus ,Anafartalar caddesi Işıklar sokak Ankara kalesinin hemen dibi. Samsun öğrenci yurdu,

Oturup romanını yazsam Türkiyenin yakın tarihinin 6 ciltlik külliyatı olur bu ateş yılları ama "egosantrik" bir algı oluşur endişesi ile yapmayacağım bunu.

Yanlız yeri gelip gündemle örtüştüğünü düşündüğüm anılarımı anlatacağım zaman zaman...

Benim öğrenciliğim DTCFakültesinde.1976-1982 yıllarına tekabül eder ...

Fakültemizin yemekhanesinde gerçekten 1.sınıf yemek çıkardı, okul olaylar nedeni ile çok sık öğretime ara verdiği için yemek ödeneği fazla sarf edilmemiş olmalı yemeklerimiz çok ucuzdu tabildotu 1.lira

Fakültenin kapalı olduğu zamanlar yemek ekonomizde oldukça yekün teşkil ederdi.

Anafartalar caddesinde Sıhhıyeye doğru uzanan Denizciler caddesinde eski bir samanpazarı konağının alt katında kalite bir lokantamız vardı yemeklerimizi orada yerdik,

Klasik menümüz:

mercimek çorba,

az pilav

az kuru,

bol miktarda ekmek ve su.

Köy kurnazı bazı arkadaşlarımız hesabı adisyonu beklemeden beyana istinaden kasaya öderlerdi .

Beyan esaslı ödemelerde siz yediklerinizi söylersiniz kasa görevlisi yazıp toplar sizde ödersiniz.

Köy kurnazı arkadaşlar , yediklerinin çoğunu söylemezler genelde "çorba,az pilav,az kuru" diyerek ödeme yaparlardı.

bu kurnazlığı özellikle de mekan sahibi pos bıyıklı çelebi amcanın olduğu zamanlara denk getirirlrdi, pos bıyıklı çelebi amca "beyan usulü ödemelerde asla garson adisyonu istemez siz ne söylemişseniz onun parasını alırdı.

Böyle köy kurnazlığını ömr-ü hayatımda hiç denememiştim sarışın ve mavi gözlü -ari- bir fizyonomim vardır adımı sorsanız kız gibi(!) kıpkırmızı kızarırım asla "poker surat" olamam,

bu fizyonomik yapım sonucu öğrenci eylemlerinde grup tutuklanmalarında ihale bana kalırdı polisler kız gibi kızarmış suratıma bakıp "ulan bu işi aha bu ibne yapmıştır bakın asıl da kıpkırmızı kızardı..! "diye bana fatura ederlerdi.

Bir gün arkadaşlarımın köy kurnazlığını bende denemek istedim,ama ne isteme adrenalin bağımlısı gibi kıvranıyorum mutlaka başaracağım bu beyana dayalı hesap ödeme kurnazlığını,

Akşam yurt yatakhanesinde benim de öğrenci eylemlerinin dışında anlatılacak bir anım olmalıydı.

Lokantanın önünde dolanıp duruyorum,pos bıyıklı çelebi amcanın kasaya geçmesini bekliyorum, cebimde sınırlı bir para var.

Pos bıyıklı çelebi amca kasayı devralıp koltuğuna oturur oturmaz daldım lokantaya oldukça kalabalık bir müşteri vardı, gelen garsona heyecanla bir çırpıda sıraladım yiyeceklerimi

bir buçuk pilav üstü döner,

tas kebab,

beyin salata,

irmik helva,

yedigün meyveli gazoz,

Garson heyecanıma ve oburluğuma gülümseyerek bakıp gitti,az sonra ısmarladıklarım geldi etrafıma bakmaya korkuyorum çala kaşık bir çırpıda bitirdim yemekleri,ama ben mi yemekleri yedim,yemekler mi beni bilemiyorum hiç tad alamadım,

Bana servis yapan garsonun başka masalarla ilgilendiği bir anı kolluyorum kalkııp "beyana dayalı hesap " ödemek için bu arada fiat listesini kontrol ediyorum yediklerimin yekûnu 23.75 lira benim cebimdeki paranın toplamı 11 lira 25 kuruş ,eğer bu eylemi gerçekleştiremezsem yandı gülüm keten helva.Bir daha asla bu caddeden gecemem utancımdan.

Garsonum yeni gelen müterilerle ilgilenirken aceleyle kalkıp kasaya yöneldim ,ama heyecandan yaprak gibi titriyorum kıpkırmızı olmuş halimi görüyorum duvardaki kirli aynadan heyecanım daha da artıyor,

Pos bıyıklı çelebi amca halime bakıp gülümsüyor, benim yediklerimi beyan etmeme fırsat vermeden kendi söylemeye başlıyor;

az çorba,

az pilav üstü kuru

5.lira 50 kuruş

Üzerimden tonlarca yük kalkmışcasına hafifliyorum ,teşekkür bile etmeden hesabı ödeyip kaçarcasına çıkıyorum lokantadan.

Oh..!

Akşam koğuşta benim de anlatacak bir maceram var...

Yurda geldiğimde ilk olarak bu şark kurnazlığımı gece bekçisi Efe dayıya anlatıyorum övünerek,

Efe dayı ankara Beypazarlı, güngörmüş yaşlı ve adı ile müsemma bir bozkır Efesi, anlattıklarımı dikkatlice dinledikten sonra ,yeleğinin yan cebinden çıkarttığı gümüş tütün tabakasını açıp sigarasını sarmaya başlıyor, kavlı çakmağı ile sigarasını yakıp derin bir nefes çekerek anlatmaya başlıyor

Bizim pos bıyıklı çelebi amcamızın DTCF'nin ilk öğrencilerinden biri olduğunu, ve 1948 komünist tutuklamalarında tevkif edilip 15 yıl aralıksız mahpus yatmış Alevî,bir eski kömünistlerden olduğunu,tıpkı bizin yaptığımız köylü kurnazlığının onlarında talebelik dönemlerinde yaşandığını anlatıyor...

Neredennn nereye taşıdık konuyu, geldiğimiz noktadan geriye baktığımızda görülen manzara-i umumiye;

yemek kartında bir liracık parası kaldığı için açlıktan canına kıyan bir üniversiteli kızımızdan...

Az pilav,az kuru diyerek hesabımızı cebimizdeki paraya denkleştiren pos bıyıklı çelebi amcamıza

Selam olsun....!