YAŞASIN A-SOSYALLER ÇAĞI

Tüm dünyada eşi benzeri olmayan mizah kültürüne sahibiz ve bu bir gerçek. İçimizden olanların bile anlamakta zorlandığı bu kültür nedense en zorlu zamanlarda devreye giriyor. Sorun her ne ise tam anlamıyla boku çıkartılıyor.

"Gülümsemek devrimci bir eylemdir" sözü ile yol haritasında bir nokta belirler iken devrimciler, "Gülmeden duramıyorduk ki zaten" diyen anarşistler devrimci kardeşlerine çok önceden selam göndermişti.

Bazılarına göre bu mizah anlayışı sorunları yok saymak olarak anlamlandırılsa da, kökeninde," Kim korkar hain kurttan" mantığı yatıyor.

Yapacak bir şey olmadan eli kolu bağlı kalmak hiç birimizin hoşuna gitmediği için başlıyoruz bu önemli mevzulara sarmaya. Eeh hep birbirimize saracak değiliz ya. Siyasilerden tutun korkunç virüsler bu mizah anlayışının kökenini oluşturuyor.

Şu anda hedef koronavirüs, daha gün yüzüne çıkmamış esprileri bekliyoruz, yapılanların çoğu beyinleri yakacak derecede tirajı komik.

Ve bu mizah kültürünün savaşçıları her ne kadar sosyal görünseler de hepsi 'A- Sosyalin' önde gideni.
Kendi minimal çevrelerinde yaşayan bu mizahçıların dert etmediği hatta şu ana kadar isimlendirmediği daha yeni yeni dalga geçmeye başladığı mevzu ise koronavirüs ile gelen global anti- sosyalleşme durumu.

Tokalaşmayacaz, oldu. Öpüşmeyecez, meraklısı değiliz. Kalabalık yerlerden durmayacağız, zaten yokuz. Çevremizde bıraktığımız üç beş dost ile sistemin dayattığı, "Eğlenin de paranızı alalım" gibi bir çok stratejiyi çoktan def etmiştik. Bilgisayar başında zaman geçirmek bize koymuyor. Verimli değerlendirdiğimiz boş zamanlar konusunda da ustayız daha da ustalaşa biliriz. Ve kaldı ki çoğumuzda işsiz bırakıldık. Bir anarşisti işsiz bırakmayın da demiştik yüz bin yıl önce...

Herkesler bizi acaip sosyal sanırken, 'A-Sosyal' olduğumuzu neden itiraf ettiği mi bende bilmiyorum. Belki de sana 'günah çıkartıp' rahatlıyorumdur biraz.

Neden dalga geçiyoruz? Dalga geçiyoruz çünkü psikiyatrlık olmamak içten değil, zaten kapısını bile çalmayız da. Kendimizi dalga geçerek iyileştiriyoruz. Onlar bizi 'boşverci' sanırken en mükemmel tedaviyi uyguluyoruz kendimize.

Neden mi böyle olduk? Yaşamanın, hayatta kalmanın bir şans olduğu dünyada bize yapacak fazla şey bırakmadılar da ondan. Tüm kaynaklar anlamsız, gereksiz yollara ayrıldı. 'Papaz eriğini imam yapmak'tan tutunda, ana okullarında hala devam eden dini dayatmalara kadar...

Yazacak çok fazla şey var ama fazla da uzatmamak lazım lafı.

Eee bugün ne setrediyor ve okuyoruz?