KARDEŞİME DOKUNMA!!!

“Halkını cehalet ve sefalete teslim eden yöneticiler yok olmaya, cehalet ve
sefalete sürükleyen yöneticileri seçen halk ise köle olmaya mecburdur.”

Mustafa Kemal Atatürk

Bir ülke düşünün ne zorluklar ve yoksulluk ve de yoksunluk içinde yani yoktan var edilmiş.
Nasıl olmuş bu peki? Adalet, güven, inanç, umut, azim ve çalışma ile…
Şimdi canım ülkeme baktığımda her geçen gün en temel ihtiyaç olan adaletin ve güvenin
ortadan kalktığı ve insanların umutsuzluğa, mutsuzluğa sürüklendiği bütün erdemlerin bir, bir
yok edildiği, vicdan ve merhametin de kalmadığı bir yere doğru gidiyoruz. Ancak biz DUR
artık diyoruz. YETER artık diyoruz.

Ben politikacı değilim, bir partiye ve örgüte mensup değilim. Ben sadece sıradan bir
vatandaşım. Ülkemde doğanın, hayvanların ve de insanların huzur ve güven içinde yaşadığı
bir yerde nefes almak isteyen sıradan biriyim. Bizler aile terbiyesi alan bir kuşak olarak her
kim bir adaletsizliğe uğrarsa ve bu adaletsizlik her kimden veya nerden gelirse gelsin taraf
olmayı bilen ve o kişi veya duruma karşı taraf olan bireylerdik ve hala öyleyiz. Bizler ahlak ve
edep bilen hatta utanma duygusunun çok yüksek mertebede olduğu bireylerdik ve hala
öyleyiz. Ancak bundan nasibini almamış ve utanma duygusunu, vicdanı ve merhametini
kaybetmiş bir toplum haline nasıl geldik? Okumayan, düşünmeyen ve bütün yetilerini bir, bir
kaybeden bir cehalet topluluğu…

Bizler aslında; doğada bir yaprağa, bir böceğe ve bir hayvana itina ile yaklaşan ve incitmeyen
hatta koruyan ve kollayan bir toplumuz. İnsanlar kavga eder, savaşlar çıkarır, ölürler bu bir
seçimdir. Ancak bundan bir haber can dostlarımızı, kardeşlerimizi yani sokak kedimizi,
köpeğimizi, börtü böceğimizi, doğamızı yok etmeye hiç kimsenin hakkı yoktur. Hakkımız olan
tek şey onları korumaktır ve sahip çıkmaktır. Birilerinin menfaatleri uğruna yani para ve
mevki ve iktidar uğruna yok etmeyi kendilerinde hak görmeleri cahilliktir yani cinayettir!!!
Cehalet karşısında ancak bilim ve ilim mücadele edilebilir.

Ey siyasiler, bizlerin oyları veya oyları olmadan bir yerlere gelmiş ey meclis üyeleri, iktidarı,
muhalefeti canım ülkemi, canım devletimi, canım Türkiye’mi bu hale getirdiğiniz ve bir
toplumu bu kadar umutsuz ve çaresiz bıraktığınız için hepinizden nefret eder bir toplum inşa
ettiğiniz için bizlerin ve yeni nesillerin vebali hepinizin. Hepinizin eli ve vicdanı kanlı. Hepinizin
ruhu kötüleşmiş. Hepinizin merhameti donmuş. Sizler çoktan ölmüşsünüz belki.
Acı, açlık, sefalet, umutsuz, vicdansız bir toplum bizlerin kaderi değil sizlerin oluşturduğu ve
çözümsüzlüğü ve adaletsizliği bütün bir topluma enjekte etmeyi başaran ve okumayan,
üretmeyen ve her şeyi sonuna kadar tüketen bir toplum sizlerin eseridir. Artık bir toplumu
ötekileştirme politikaları ayıramayacağınızı görmüyor musunuz? Zaten her şeye kör, sağır ve
dilsiz oldunuz. Kör, sağır ve dilsiz canlarımızın hisleri, duyguları ve önsezileri çok kuvvetlidir.
Sizlerin duyguları ölmüş!!!

Ancak bir şeyi unutuyorsunuz. Bizler öyle bir milletiz ki ne umutsuz kalırız ne de çaresiz.
Bizler akıl ile yoğrulmuş, vicdan ve merhamet ile sarmalanmış her koşulda kötülüğün
karşısında birlikte olmayı ve yan yana durmayı bilen bireyleriz.

Sevgi ile yeşeren günler yakındır. Saygılarımla