Ousman Umar, Avrupa’ya ulaşıp eğitim alma hayalini gerçekleştirmek için Sahra'dan, mafyalardan, Libya'dan ve Cebelitarık Boğazı geçişinden kurtuldu. Bugün, Gana'da açlık sınırında yaşamak zorunda kalınmasın diye eğitim veren bir STK olan Nasco Feeding Minds'ın kurucusu.
Ousman, ölmek üzere olduğu ve yanındaki insanların öldüğüne tanık olduğu zamanlarda, onu hayata tutunmasını sağlayan düşünceyi hatırlıyor: "İyimserlik bizi tüm zorluklardan kurtarır."
Ancak iyimserliğine rağmen Sahra Çölü'nü yürüyerek ve susuz geçtikten sonra küçük yaşta İspanya'ya gelen Ousman Umar (Gana); Libya'da dört yıl boyunca en aşırı sefaletten kurtulmak için çoğu boğulan insanlarla dolu bir tekneyle Cebelitarık Boğaz'ını geçen mafyanın şiddetine maruz kaldı. Barselona sokaklarında hiçbir şeyi olmadan hayatta kaldığında, bir gün bu kadar acı çekmeden önce hayatın başka bir şey olduğunu hatırlamak için muazzam bir çaba sarf etmesi gerekti.
Ousman'ın normal bir hayat yaşama ve ailesine yardım etme isteği vardı, ancak Gana'dan İspanya'ya beş yıllık yolculuğu sırasında kimse ona bunun nedenlerini sormadı. Beş yıl içinde, sınırların koşulsuz kapatılmasının, diğer tarafa dram, acı, yoksulluk, sefalet veya hastalık koymak için tasarlandığını öğrendi. Aklınızdaki tek şey hayatınıza devam etmek ve dünyaya en iyisini sunmak arzusu olduğunda ne olur? Hiçbir şey: sınırlar dinlemez. "El Kaide veya IŞİD gibi gerçekten zarar vermeye gelen şahıslar mülteci teknelerine binmiyor: VIP sınıfında geliyorlar" diyor Ousman.
Her şeye rağmen, bugünün Ousman'ı iki farklı kariyer, bir yüksek lisans derecesi ve BM tarafından ödüllendirilen bir STK’nın kurucusu. En büyük hatasının "beyazların cenneti"nin onu kurtaracağını düşünmesi olduğunu belirten Ousman, ülkesinin gençlerinin cenneti kendi topraklarında kurmasına yardımcı olmak için Nasco Feeding Minds'ı kurdu.
"Mülteci meselesine çözümünün burada olmadığına, kökeninde olduğuna inanıyorum" diyor. STK sı vasıtasıyla orada göçün gerçek sorunları hakkında eğitim vermeye çalışıyorlar ve yoksulluktan kurtulmanın en iyi yolu olarak yeni teknolojiler konusuna eğiliyorlar.
"Yolculuğa başladığımız 46 kişiden 21 gün sonra sadece altımız sağdık" diye hatırlıyor. “Çöl cehennem gibiydi. Tacirlerin rehberliğinde, polisle her karşılaştığımızda onlara daha fazla para vermek zorunda kaldık; ödeme yapmazsak misilleme oluyordu. Yolun bir noktasında kaçakçılar tarafından terk edildik ve hiçliğin ortasında tamamen kaybolduk, çok azımız hayatta kalabildi” diye anlatıyor.
Kurtulanlar arasında Nijer'de tanıştığı Gana'lı arkadaşı Musa da vardı. Birlikte Libya'ya vardılar ve sonunda onları "cennete" daha da yaklaştıracak olan parayı toplamak için gemilerde kaynak yaparak dört yıl çalıştılar. İnsan kaçakçıları 1.800 Euro'ya tekneyle bir saatten daha kısa bir sürede kendilerini İspanya'da, Avrupa'da, cennette, hayallerinde bırakacakları bir yolculuk vaadi veriyorlardı.
Cennet bu mu?
Her biri yüzden fazla insanla yüklü iki tekne olarak yola çıkıldı. Arkadaşı Musa diğer teknedeydi ve tekne hemen battı. Musa dahil tüm yolcular boğularak öldü. Ousman suya düştü, ancak tekrar kıyıya ulaşmayı başardı: Yüzmeyi bilmeden hayatta kaldı. Başka bir teknede, Fuerteventura'ya ulaşmak neredeyse iki gün sürdü.
Ousman cennete ulaşmıştı. Adadaki Yabancıları Alıkoyma Merkezi'nde geçirdiği 40 günden sonra Malaga'daki bir ıslah evine ve bir süre sonra Barselona'ya götürüldü. Orada kimsesi yoktu ve dillerini de konuşamıyordu.
“Barselona'daki ilk günümde cennette olduğum için kaldırımda çok mutlu yürüyordum. Herkesi selamlıyordum. İnsanların biraz tuhaf olduğunu anlayana kadar, selamlarıma cevap vermediler, onlarla konuştuğumda korktular ”diyor Ousman.
Karşılaştığı onca insan arasında onu dinlemek için duran tek bir kişi vardı. Montse adında bir kadındı, birbirlerini zar zor anlayabiliyorlardı, ama önemli değildi: sonunda biri onu dinliyordu. Bir ay sonra Montse ve kocası onun yasal vasileri olacaktı. “İlk gece [evlat edinen] annem beni odaya götürdü, beni 5 yaşında bir çocuk gibi yatağa yatırdı, alnımı öptü, ışığı söndürdü ve dışarı çıktı. O geceyi unutmam imkansız. Bütün geceyi ağlayarak geçirdim, oraya ulaşmak için neden bu kadar çok acı çektiğimi düşündüm."
“Beyaz adamın beyaz olduğu için pilot olmadığını, beyaz olduğu için doktor olmadığını anladım. Eğitimin temel bir anahtar olduğunu anlamaya başladım ”diye ekliyor Ousman. Ardından İspanyolca ve Katalanca öğrendi, Kimya Bilimlerine başladı, bisiklet tamirinde çalıştı, çift lisans (İşletme ve Halkla İlişkiler ve Pazarlama) ve yüksek lisans yaptı ve Gana'daki erkek kardeşinin diploması için masrafları üstlendi. Rüyası, "beyaz adamın cenneti"nden daha az almak ve kendi gerçekliğinden daha çok vermekti.
Nasco Feeding Minds'ın arkasındaki fikir, Gana okullarında bilgisayar sınıfları oluşturmak ve böylece erkek ve kız çocukların kendi ülkelerinde daha fazla eğitim fırsatına sahip olmalarıdır. 2012'de 45 bilgisayarla başladı ve bugüne kadar 11.000 den fazla öğrencinin eğitim gördüğü 19 bilgisayar odası bulunmakta. Bu öğrencilerden bazıları, bugün Ousman’ın STK ortağı sosyal girişimi Nascotech şirketinde çok başarılı profesyonel programcılar.
“Nasco ve işe yerleştirme programımız, yurtdışında aradığım bilgi cennetinin memleketimde nasıl yapılabileceğinin en iyi örneği. Ülkeler arasındaki tek fark fırsat eşitliğimiz olmaması.”
İspanyolca'dan çeviren ve derleyen: Janset Berzeg
Kaynak: El Pais
İhbar Hattı
